شروع تازه

قبل از اینکه بخواهم برای پوریای عزیز وبلاگی درست کنم ،مطالب چندین وبلاگ نویس را که بیشتر مادران و پدران بچه ها بودند مطالعه کردم که همگی نشان از عشق زیادی بود که به فرزندشان داشتند به نظرم آمد باید هدف خاصی بیشتر از ثبت خاطرات باشد تا هم برای کودکان که بعدها این مطالب را میخوانند، شیرین باشد وهم برای کسانی که از این وبلاگ بازدید می کنند خالی از فایده نباشد.

تقریباً می توانم بگویم همه کودکان بعد از یک شوق عظیم برای دیدار،بعد از انتظاری به درازی یک عمر و با آرزوهایی بزرگی که مادرانشان برای آنها دارند پا به این دنیای خاکی می گذارند .شاید اگر درد و رنج وانتظار مادر شدن نبود این دیدار تا اینقدر شیرین و به یاد ماندنی نمی شد. مطمئناً اولین لحظه دیدار مادر وفرزند بی نظیرترین صحنه عشقی باشد که هیچیک حتی لحظه ای تاب دوری از یکدیگر را ندارند.

می دونم که اگه بخوام وارد جزئیات بشم همه چیز تکراری می شه چون تقریباً این روز برای همه اتفاقات یکسانی داره که امیدوارم با سلامتی مامان ها ونی نی های گلشون همراه باشه.روزی که که قرار است تا سالها جشن گرفته شود...